Κι αυτό την ώρα που η αγορά αναζητεί εναγωνίως ενέσεις ρευστότητας από την αύξηση της ζήτησης πέρα από τις φωτοβολίδες των ενεργειών τύπου «Μαύρης Παρασκευής». Εκεί ουσιαστικά κρύβεται και η βασική νάρκη που τοποθετεί η υπερφορλόγηση στην οικονομία. Στην αφαίρεση δηλαδή κρίσιμης ρευστότητας από τις επιχειρήσεις μια περίοδο κομβική για την επιβίωσή τους. Δεν είναι τυχαία η αναφορά του ΟΟΣΑ που σημειώνει ότι στην Ελλάδα έγινε η μεγαλύτερη αύξηση του φορολογικού βάρους ως ποσοστό των φορολογικών εσόδων και των ασφαλιστικών εισφορών επί του ΑΕΠ. Στη δεύτερη θέση βρίσκεται η Ολλανδία. Με βάση τα στοιχεία του Οργανισμού τα φορολογικά έσοδα στην Ελλάδα αυξήθηκαν κατά 2,2%, από 35,4% του ΑΕΠ σε 38,6% του ΑΕΠ το 2016, όταν η μέση αύξηση στις χώρες του ΟΟΣΑ ήταν της τάξεως του 0,3% από 34% σε 34,3% την ίδια περίοδο. Κι αυτό αναμφισβήτητα δεν είναι ότι καλύτερο καθώς στερεί πόρους από την αναπτυξιακή διαδικασία.

Στο φόντο αυτό οι φόροι των 10 δις. έως το τέλος του 2017 αναμένεται να προέλθουν από τις εξής πηγές:

·         Από το φόρο εισοδήματος αναμένονται 2,7 δις. ευρώ, 1,6 δις. ευρώ από τα φυσικά πρόσωπα και 1,1 δις. ευρώ από επιχιερήσεις.

·         Από τον ΕΝΦΙΑ 900 εκατ. ευρώ.

·         Από τις ρυθμίσεις περίπου 510 εκατ. ευρώ.

·         Από τους φόρους συναλλαγών που φθάνουν  τα 2,5 δις. ευρώ

·         Από τον ΦΠΑ 2,4 δις. που εκτιμάται ότι θα εισπραχθεί

·         Από τα τέλη κυκλοφορίας 1,1 δις. ευρώ. 

Ειδικά στον τελευταίο «μποναμά» η μόνη ελπίδα για άπλωμα της υποχρέωσης καταβολής έρχεται από τη χρήση πιστωτικών καρτών  καθώς οι δόσεις μέσω της πιστωτικής κάρτας μπορεί να φθάσουν τις 12 και είναι άτοκες.

Γιώργος Αλεξάκης